Boeken, columns

 

Arjuna Zorg en Coaching 

De kracht van dankbaarheid

Een ode aan het vrouwelijke en het leven
Opgevoed in een gezin met 3 broers boven me, daarna opgeleid als ingenieur en vervolgens 20 jr werkzaam in de ICT, maakte dat de mannelijke waarden in mij sterk overheersten en mijn vrouwelijke deel geen kans kreeg. Dat had zijn prijs. Ik merkte dat aan mijn levensenergie, aan de mate waarin ik kon genieten en leuke dingen plande in mijn leven en uiteraard in de relatie met mijn vrouw. Maar dat bleek niet genoeg om bereid te zijn om te veranderen. Pas toen het in mijn werk duidelijk werd, dat ook hier een grote prijs betaald moest worden, begon mijn rede in te zien dat het roer om moest. En zo begon ik een aantal jaren geleden aan de reis om het vrouwelijke deel in mij te leren kennen en stap voor stap te respecteren en te integreren.

Zij bleek vol levenslust, wulpsheid en creativiteit en dat kon zelfs de man in mij wel waarderen. Maar met zachtheid, schoonheid en het omgaan en ‘zijn met gevoelens’ lag het moeilijker. Vooral het leven van mijn schoonheid en zachtheid is tot vandaag de dag lastig, vooral in de gewone maatschappij, waarin masculiene waarden de norm zijn en een man naar mijn idee zich ‘mannelijk’ dient te gedragen om als man mee te tellen. Ik was ondertussen wel nieuwsgierig geworden naar mijn vrouwelijk deel en begon dit steeds verder te verkennen. In de veilige omgeving als workshops, leerde ik mijn grenzen te verleggen en schrok me dood, toen ik me op een bepaald moment zo vrouwelijk voelde, dat ik even dacht vrouw te zijn. Dat was effe te heftig voor de man in mij. Mijn mannelijke identiteit lag onder vuur!

Zo leerde ik stap voor stap de reikwijdte kennen, waarin het mannelijke in mij, mijn leven domineerde. Maar hoewel ik met de rede steeds meer ga inzien welke prijs dat heeft en het mannelijke op steeds meer gebieden van mijn leven terrein verliest, van het vrijelijk delen van zijn plek met het vrouwelijk is nog steeds niet echt sprake. Het aparte is, dat als ik in een workshop ben of een ander door mij vrijgevochten situatie, ik vrij snel in mijn gevoel kan stappen, maar zodra ik daar weer buiten ben, neemt het mannelijke deel het weer over en zit ik weer in mijn hoofd. Vermoeiend en af en toe word ik er spuugzat van, maar weet niet goed wat er aan te doen.

Totdat ik de magic (oefeningen) van dankbaarheid van Rhonda Byrne tegenkwam en sinds kort praktiseer. Elke dag de dag beginnen en afsluiten met dankzegging over zaken, waar ik oprechte dankbaarheid over voel, op elk gebied van mijn leven. Ik ben daar ook overdag regelmatig mee bezig en kom nu ten volle de (mannelijke) weerstand tegen. Taaie substantie, die me in mijn hoofd vast wil houden. Maar zodra ik daar me over heen zet en begin met dankzegging over wat dan ook, kom ik in mijn gevoel. Ik voel heel duidelijk dat ik hiermee ook het vrouwelijke in me erken en dank zeg en het voelt telkens weer als een enorme bevrijding! Het is letterlijk dat ik met dankzegging uit mijn denken ga en in mijn gevoel zak. En dan voel ik mijn zachtheid, ervaar ik schoonheid en mijn hart gaat open. Voor mij is dankzegging het instrument om uit de taaie weerstand te gaan die me belet om in mijn gevoel te zakken. Als ik dit zo lees, klinkt het absurd, maar het is echt zoals ik het ervaar; een zeer taaie energie, die me in mijn denken probeert te houden, waar alle mannelijke overtuigingen en waarden aan gekoppeld zijn.

Door dankzegging, begin ik het leven anders te ervaren. Ik merk opeens een aantal zaken op, waarin ik klachten tegen het leven heb en ik me als slachtoffer gedraag. Door te danken, waarbij ik echt van binnenuit dankbaarheid voel, zie ik steeds meer zaken in een ander daglicht en lijken problemen opeens te verschrompelen. Ik voel steeds vaker dankbaarheid voor het leven en wat het leven mij schenkt.

En waar ben ik dan dankbaar voor? Voor van alles. Voor mijn mooie kleine oude auto die het nog steeds doet. Voor mijn vrouw, kinderen en vriendenkring, die me zoveel warmte en bedding geven. Voor mijn lichaam, dat gezond is en waardoor ik me uit kan drukken en genieten. En voor het vrouwelijke in mijn leven. Dat me schoonheid, vreugde, zachtheid, magie en (gevoel van) verbinding geeft.

Ja, dankzegging is een geweldige kracht in mijn leven geworden en ik ben heel blij dat het leven dit boek op mijn pad heeft gebracht. En dankbaar dat ik daardoor het vrouwelijke in me meer kan omarmen en durf te leven. Ik zou daarom graag deze column als een ode willen opdragen aan het vrouwelijke, aan het leven. Namaste.

 Augustus 2013